Referendum 2005 - Interview G�n�reux

Jacques Généreux : Het is nu precies dertien jaar geleden dat het Verdrag van Maastricht werd ondertekend, want dat was in februari 1992. Als we de balans opmaken van die dertien jaar, wat is er nu terecht gekomen van de belofte die de socialisten deden aan het franse volk?

Is de gemeenschappelijk munt gevolgd door het opzetten van een sterker politiek Europa waar de politiek beter de [economische] markten kan reguleren, om te voorkomen dat de grote [Europese economische] markt die we hebben ingesteld een markt is waar men concurrentie pleegt door belastingverlagingen, het privatiseren van overheidsdiensten, het verlagen van het niveau van sociale zekerheid, en het verlagen van salarissen?

Men hoeft niet geleerd te zijn in Economie of Politicologie om de werkelijkheid in te zien. Iedereen weet dat het enige dat de laatste vijftien jaar in Europa vooruitgang heeft geboekt, dat zijn de privatiseringen van overheidsdiensten, die ontvankelijk zijn gemaakt aan de concurrentie, dat is de aanslag op de koopkracht van werknemers in de concurrerende sector, dat zijn de ontslagen door speculeerpraktijken op de beurs, en dat zijn de delocalisaties binnen Europa, dat ook wel "sociaal en fiscaal dumpen" tussen lidstaten worden genoemd.

Nu we het er toch over hebben, is het misschien nuttig deze uitdrukking even uit te leggen, aangezien er heel erg vaak over "dumpen" wordt gesproken.

Die term duikt dus steeds weer op in het debat, al is dat overigens niet echt passend, want in theorie duidt het woord "dumpen" op een oneerlijke praktijk in de internationale handel die eruit bestaat dat een land tegen een opgeofferde prijs, of met verlies, op buitenlandse markten verkoopt, met het doel die markten te veroveren, en dan in eigen land tegen een hogere prijs verkoopt om in zekere zin het verlies te compenseren.

Zo heeft men bijvoorbeeld Japan ooit lange tijd ervan beschuldigd produkten tegen een erg hoge prijs te verkopen in eigen land, om riante [winst]marges te krijgen, en vervolgens opzettelijk geld te verliezen door de produkten sterk af te prijzen op de internationale markt met het oog die te veroveren.

Strikt genomen is dat dan dus de betekenis van "dumpen".

Maar men heeft de betekenis ervan uitgebreid tot het fiscale en sociale terrein, in de zin van een oneerlijke en agressieve pratijk, om daarmee een opzettelijke strategie aan te duiden die probeert [economische] markten te veroveren of investeerders naar zich toe te trekken door middel van belastingverlaging, het verlagen van sociale zekerheidniveaus, of het verslechteren van arbeidsvoorwaarden.

Dit is dus de betekenis van "sociaal dumpen" en "fiscaal dumpen".

Iedereen weet dus dat wat echt vooruit is gegaan, niets anders is dan dit "fiscaal dumpen", dit "sociaal dumpen", de privatiseringen, enz. ... Dus nu, 15 jaar later, staande voor een nieuw verdrag, kunnen de socialisten niet meer zeggen: "Luister, zoals we u hadden beloofd, heeft de gemeenschappelijk munt het mogelijk gemaakt een politieke unie te bewerkstelligen die al deze reguleringen, die nodig waren, mogelijk heeft gemaakt ". Nee, de feiten zijn onomstotelijk.

En de vraag is nu dus: "Biedt dit nieuwe verdrag, wel of niet, na vijftien jaar, of dertien jaar na de eerste belofte van de socialisten, nu dan eindelijk aanvullende middelen, ook al zouden het er maar één of twee zijn, om de [economische] markten politiek te reguleren?" Zoals we waarschijnlijk in het vervolggesprek zullen zien [Niet vertaald: mp3, html, doc], biedt hij geen enkel middel van die aard, en verbiedt hij ze allemaal. Lees verder ...